کد مطلب:1848 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:35

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا چاقوكشي با شوخي و خنده جرم محسوب ميشود، با جدّي چطور؟ قاضي چگونه برخورد ميكند؟

كسي كه نماز نخواند ضد حكومت اسلامي باشد، كافر محسوب نميشود. كافر به كسي ميگويند كه يا خداوند را قبول نداشته باشد يا براي او شريك قائل باشد يا پيامبري پيامبر را قبول نداشته باشد يا منكر ضروري دين باشد، به طوري كه بداند انكار او به انكار خدا و رسول بر ميگردد. كسي كه دشمني با اهل بيت پيامبر داشته باشد، كافر است.

كسي كه نماز نخوانده، فاسق و گناهكار است و غيبت كردن او نسبت به اين گناهش (اگر علني باشد، يعني همه ميدانند كه نماز نميخواند) اشكال ندارد. امّا اگر علني نباشد يا نزد كسي كه نميداند نماز نميخواند، غيبت او جائز نيست.

كسي ضد ولايت و حكومت اسلامي ميباشد، اگر مخالفت و ضدّيت او در مصداق باشد (يعني نسبت به برخي مسئولان خوشبين نيست) تا وقتي كه ضرري به نظام نرسانده و از كسي غيبت نكرده، گناه ندارد، ولي اگر نظام را به عنوان اين كه نظام اسلامي است، قبول ندارد و با آن مخالفت ميكند و در عمل مرتكب غيبت از اشخاص ميشود يا درصدد معيوب كردن نظام گام بر ميدارد و يا اقدام عملي بر ضد نظام ميكند، گناه بسيار بزرگي مرتكب ميشود و جرم او بسيار سنگين است. در قانون جرم سنگيني براي مورد اخير (اقدام عملي) در نظر گرفته شده است. در مورد صله رحم با اين افراد حضرت امام (ره) فرمودهاند: صله رحم مطلقاً واجب است و قطع رحم جايز نيست، ولي بايد آنها را با مراعات موازين، امر به معروف و نهي از منكر نمايند.

يعني با توجه به شرايط امر به معروف و آگاهي از آنها و احتمال تأثير (كه يكي از شرايط است) اين واجب را به جا آورند.

علامت خلوص در مسلماني، نيت پاك و خالص است. همان گونه كه نيت در كيفيت عمل و ارزش آن مؤثر است، در ساختار شخصيت انسان نيز تأثير به سزايي دارد. اگر بخواهيم مراتب شخصيت افراد را بشناسيم، بايد آن را در لابلاي انگيزهها و اهداف آنان جستجو كنيم. آيا كس كه براي سير كردن شكم خود فرياد ميكشد با آن كه براي نجات مردم تلاش ميكند برابر است؟

آن كس كه براي شهرت و خودنمايي تلاش ميكند، با كسي كه براي رضاي خدا قدم بر ميدارد مساوي است؟(1)

البته بايد توجه داشته باشيم كه اين مسئله مربوط به نيت انسانها و درون آنها است و نميتوانيم در مورد نيّت انسانها حكم و قضاوت كنيم.

بنابراين بهتر است نيت و خلوص انسانها را به خداوند عالم اسرار و خفيّات واگذاريم و در صدد كشف خلوص انسانها نباشيم و به فكر خالص كردن فكر و كردار خود باشيم.

پي نوشتها:

1. آيت اللَّه مهدوي كني، اخلاق عملي، ص 385.